Bir varmış, bir yokmuş… Anadolu’nun yemyeşil bir köyünde, küçük ama sıcacık bir evde Leyla adında bir kız yaşarmış. Leyla’nın gözleri öylesine güzelmiş ki, içine bakan herkes hemen büyülenirmiş. Kalbi ise sevgiyle, umutla dolup taşarmış. Ancak Leyla’nın ailesi, özellikle annesi, sert ve kuralcıymış. Annesi onu çok severmiş ama hayatını kendi istediği gibi yönlendirmekten vazgeçmezmiş.
“Leyla, evladım,” dermiş annesi, “hayat zordur. Bizim köyümüzde geleneklere uymak gerekir. Kalbini değil, aklını dinleyeceksin. Başka türlü olmaz.” Fakat Leyla’nın kalbi başka türlü atarmış.
Köyde Cemal adında yakışıklı, cesur ve iyi kalpli bir genç varmış. Ne var ki, Leyla’nın ailesi ile Cemal’in ailesi arasında eski bir dargınlık varmış. Bu yüzden Leyla ile Cemal’in birbirlerini sevmesi yasakmış; aileler bunu asla kabul etmezmiş.
Ama gerçek aşk kalplerde engel tanımazmış. Leyla ile Cemal, geceleri yıldızların altında gizlice buluşur, ellerini tutar, gözlerine bakar, en güzel sözleri fısıldarlarmış.
“Bir gün, annelerimiz ve babalarımız bile bizi ayıramayacak,” dermiş Cemal.
“Evet,” dermiş Leyla, “o gün gelecek, seni bekleyeceğim.”
Ama Leyla’nın annesi gizli buluşmaları öğrenince çok kızmış ve sertçe azarlamış. “Sen benim sözümü dinlemiyorsun. Aklını başına almazsan, başına kötü şeyler gelecek!” demiş.
Leyla, annesini çok sever ama sözleri kalbini kırarmış. Ne yapsa annesini üzmek istemezmiş; ama içinde Cemal’e olan sevgisi büyüyüp dururmuş.
Cemal, Leyla ile evlenebilmek için büyük bir karar vermiş. “Şehre gideceğim, orada çalışacağım, para kazanacağım. Sonra döneceğim ve kimse bizi ayıramayacak,” demiş.
Leyla gözleri dolu dolu “Git ve dön,” demiş, “Ben seni bekleyeceğim.”
Cemal şehre gitmiş. Orada çalışmış, yorulmuş, para biriktirmeye çalışmış. Ama şehir kolay değilmiş. Zorluklarla karşılaşmış, engellerle mücadele etmiş. Parası yavaş yavaş azalmış, ama umudunu hiç kaybetmemiş.
Her gece Leyla’yı düşünmüş, onun sesini kulaklarında duyar gibi olmuş. “Bir gün kavuşacağız,” demiş kendi kendine.
Aylar, hatta yıllar geçmiş. Cemal sonunda yorgun, bitkin, neredeyse parasız köye dönmüş. Ama döndüğünde büyük bir acıyla karşılaşmış.
Leyla’nın ailesi, Cemal’in gidişinden uzun zaman sonra Leyla’yı başka biriyle evlendirmiş. Kız, istemese de başka birine verilmiş.
Cemal’in kalbi kırılmış, yıkılmış. O günden sonra bir daha kimseyi sevememiş, kimseyle evlenmemiş. Onun tek aşkı Leyla’ymış.
Leyla ise her gece yatağına uzandığında, rüzgarın sesi ona Cemal’i hatırlatırmış. Kalbi hala Cemal’deymiş ama mecburen başka bir hayat sürmüş.
Bu, aşkın zorluklar karşısında nasıl direndiğini anlatan en dokunaklı romantik aşk hikayesi‘dir.
